Uszkodzenia stawu kolanowego stanowią b.wysoki % wszystkich urazów występujących w sporcie. Trenując siłowo możesz w znaczący sposób zmniejszyć te ryzyko. Zauważyliśmy, że trening mm.brzuchatych łydki, tylnej części ud oraz obszernego przyśrodkowego mm.czworogłowego poprawia funkcjonowanie i stabilność stawu kolanowego.

MIĘSIEŃ BRZUCHATY ŁYDKI – jest to mięsień dwugłowy, który rozpoczyna się:

– Głową boczną-powyżej kłykcia bocznego kości udowej
– Głową przyśrodkową-powyżej kłykcia przyśrodkowego kości udowej

Obie głowy kierują się zbieżnie ku dołowi i w połowie podudzia przechodzą we wspólne ścięgno końcowe.

Mięsień kończy się na guzie piętowym przechodząc w ścięgno Achillesa.

TYLNA CZĘŚĆ UD:

– Mm.półścięgnisty – jest mięśniem kończyny dolnej, którego przyczepem początkowym jest tylna powierzchnia guzka kulszowego. W połowie uda włókna mięśniowe przechodzą w długie wąskie ścięgno kończące się na kości piszczelowej przyśrodkowo i poniżej guzowatości piszczeli.

– Mm.półbłoniasty – mięsień leżący pod mięśniem półścięgnistym, rozpięty między guzem kulszowym a piszczelą, przy czym przyczep końcowy składa się z dwóch części: prostej (która kończy się na tylnym guzku piszczeli) i przednio-przyśrodkowej (która biegnie w rowku poniżej przyczepu torebki stawowej pod więzadłem pobocznym piszczelowym do nasady piszczeli, przyczepiając się w pobliżu jej przedniego brzegu).

-Mm.dwugłowy uda – posiada on dwie głowy – długą i krótką, różniące się pochodzeniem i miejscem przyczepu. Przyczepy początkowe: głowa krótka przyczepia się do wargi bocznej kresy chropawej. Głowa długa przyczepia się do powierzchni tylnej guza kulszowego. Przyczep końcowy mają na głowie strzałki.

VMO – mięsień wchodzący w skład mięśnia czworogłowego uda. Przyczep początkowy to kresa międzykrętarzowa oraz ścięgna mięśnia przywodziciela długiego i wielkiego, dalej warga przyśrodkowa kresy chropawej. Przyczepem końcowym mięśnia jest wspólne ścięgno mięśnia czworogłowego uda, które przyczepia się do guzowatości piszczeli.

Każdy z tych mięśni ,,przechodzi” przez staw kolanowy łącząc udo z podudziem i na odwrót co pozwala nam rozumieć, że zwiększa stabilność tego stawu. W mikrocyklu treningowym totalnym minimum jest trening każdego z tych mięśni jeden raz. Oprócz samej znajomości ,,topograficznej” mięśni należy poznać ich dokładną funkcje. I tak dla przykładu mięśnie tylnej części ud nie tylko zginają staw kolanowy ale i odpowiedzialne są za wyprost w stawie biodrowym, co jednoznacznie pozwala nam stwierdzić, że w mikrocyklu treningowym powinniśmy uwzględnić ćwiczenia z uwzględnieniem ich funkcji, np. uginanie podudzi stojąc na maszynie i rumuński martwy ciąg.

Podczas naszego szkolenia z zaawansowanych metod programowania treningu siłowego uczymy jak w detalach programować ,,najmniejszą” zmienną treningu. Zapraszamy do zapisów.

Artur Pacek
SCEC